Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2008


Χθες..
κατάφερα κι έβγαλα τα κλειδιά σου από την τα δικά μου...
Μήνες το προσπαθούσα, ξέρεις...
Δεν μπορούσα να τα αποχωριστώ, ακόμα κι όταν ήξερα πως όλα τέλειωσαν...
Έβγαλα και το φυλαχτό με την καρδιά, που μου είχες δώσει και που ακόμα, τόσους μήνες μετά μύριζε φράουλα...

Τα κλειδιά αυτά αντιπροσώπευαν όλα όσα δεν κατάφερα ποτέ να σου πω, όλα τα συναισθήματα που κατάφερα ποτέ να σου δείξω...
Όλα όσα θα μείνουν κλειδωμένα στο συρτάρι.
Το πάλεψα πολύ, πίστεψέ με.

Δε θα πάψω, να σε σκέφτομαι τρυφερά κι ας με λένε όλοι χαζή...

Να προσέχεις...